Latarnik
Latarnik jest to nowela, której autorem jest Henryk Sienkiewicz.
Akcja rozgrywa się w niewielkiej miejscowości o nazwie Aspinwall. Tam właśnie w nieznanych okolicznościach zaginął latarnik, więc władze potrzebowały jakiegoś zastępcy.
Szybko się znalazł zastępca. Jeszcze tego samego dnia pojawił się u konsula starszy człowiek, który nazywał się Skawiński. Tułał się on po całym świecie. Był uczciwym
człowiekiem. Na jego drodze stanęło wiele przeszkód i niepowodzeń, jednak nigdy się nie poddawał. Brał udział w wielu walkach, między innymi w Powstaniu listopadowym.
Był też bardzo pomocny. Oddał dzieciom swój zapas chininy, gdy szalała febra. Nie obawiał się tego, że sam zachoruje. Nie było to dla niego ważne. Ważna była dla niego
pomoc innym.
Nie obawiał się bardzo wielu obowiązków, których niewypełnienie miało skutkować zwolnieniem z pracy.
Mężczyzna był solidny, starannie wypełniał wszystkie swoje obowiązki. Przywykł do wyspy, kochał znajdująca się na niej przyrodę. Nie było mu już ciężko pokonywać setki
stopni kilka razy dziennie. Na ląd schodził tylko w niedziele. Wówczas to szukał jakichkolwiek informacji o kraju, za którym bardzo tęsknił. Za Polską, swą ojczyzną.
Pewnego dnia, jak co dzień przypłynęła łódka z pożywieniem. Jednak oprócz jedzenia były tam tez książki polskie. Bardzo się tym przejął i wzruszył. Zaczął czytać "Pana
Tadeusza". Zapomniał przy lekturze tego utworu o całym świecie. Zapomniał nawet o swych obowiązkach. Po raz pierwszy latarnia się nie zapaliła. Po raz pierwszy nie
zawisły na niej flagi. Latarnik nie wypełnił swych obowiązków i w nocy rozbiła się przez to łódź. Następnego dnia stracił posadę. Znowu stał się tułaczem. Opuszczał
wyspę pochylony, ale bogatszy o książkę, która przyczyniła się do jego zwolnienia z pracy.
|