Kartoteka
To dramat, w którym Różewicz chciał przedstawić, jak wygląda jego opinia na temat obecnego pokolenia, jego stanu emocjonalnego, intelektualnego itd. Ocenia też
światopogląd "Kolumbów" oraz ich sposób na życie. Głównym bohaterem dramatu jest właśnie... Bohater, ma czterdzieści lat i poza tym nic właściwie o nim nie wiemy.
Poznajemy jego rodziców, którzy rozmawiają z nim na różne błahe tematy, na przykład pytają o różne pokarmy, cukier, kiełbasę. Innym rozmówcą jest głos spod kołdry, który
wygłasza kwestie informacyjne albo też poszukuje kogoś, przerywając rozmowę, aktualnie prowadzoną przez Bohatera. W pokoju, w którym znajduje się jego łóżko, dzieją się
dziwne rzeczy, na przykład słychać strzelanie, znajduje się też tam chór starców, który komentuje poczynania Bohatera. Co jakiś czas pojawiają się różne osoby, które
rozmawiają z Bohaterem o wydarzeniach z przeszłości lub załatwiają swoje sprawy. Wśród odwiedzających jest na przykład Olga, której Bohater przed piętnastoma laty
składał różne obietnice, Wujek, który był na pielgrzymce, Tłusta Kobieta i Żywa Pani, Nauczyciel i wiele innych osób. Pomiędzy poszczególnymi odwiedzinami Bohater nudzi
się, czyta gazety, mówi sam do siebie, przegląda życiorysy. W pokoju pojawiają się również Gruby Pan z Przedziałkiem i jego pies. Dialogi, które wygłaszają postacie, z
powodu braku związku ze sobą często wydają się absurdalne. Bohater na przykład ni stąd, ni zowąd zadaje pytanie, jak dana osoba przeżyła wojnę, nie znając smaku krwi, a
jedna z odwiedzających pań wpada we wściekłość, oskarżając Bohatera o to, że ją podgląda, następnie prosząc go o pomoc. Bohater wydaje się miewać myśli samobójcze, bawi
się sznurem, zakładając go sobie na szyję. Jest znudzony, ale łatwo się irytuje - na przykład w przypływie złości zabija starców z chóru.
|